اذان به ساعت شرعی ِ تـیـغ ابرویت

حسین جان 

اذان به ساعت شرعی ِ تـیـغ ابرویت 

عواقبش خطـر قتل عامِ عُشاق است 

من شاعرم ز روضه فقط حرف میزنم

من شاعرم ز روضه فقط حرف میزنم

بیچاره فرشچیان که به تصویر می کشد 

ما را هنری نیست به جز نوکری تو

حسین جان 

ما را هنری نیست به جز نوکری تو 

تا بوده همین بوده و تا هست همین است 

ما را گدای خانه ی خود کن همین بس است

یا حسین 

ما را گدای خانه ی خود کن همین بس است 

کی گفته ایم حاجی بازارمان کنی 

احمد به روی دست علی را گرفت و گفت

احمد به روی دست علی را گرفت و گفت 

دست کسی نظیرش اگر هست رو کند 

اول تو از پیاله ی هستی چشیده ای

یا علی 

اول تو از پیاله ی هستی چشیده ای

ما نیز خورده ایم ز جام دهانی ات 

قنبر به خود لیاقت قنبر شدن نداشت

افتاد بین جذبه ی قنبر کشانی ات

حافظ خبر نداشت جهان وقف مرتضاست

حافظ خبر نداشت جهان وقف مرتضاست 

از کیسه ی خلیفه سمرقند داده است 

ای که گفتی فمن یمت یرنی

ای که گفتی فمن یمت یرنی

جان فدای کلام دلجویت

کاش روزی هزار مرتبه من 

مردمی تا بدیدمی رویت 

دلتنگ حرم حال و هوایی دارد

دلتنگ حرم حال و هوایی دارد

نزدیک محرم چه نوایی دارد

صد بار بگو داعشیان کور شوند

ایوان نجف عجب صفایی دارد

من اهل شهر شمایم دلیل هم دارم

یا حسین

من اهل شهر شمایم دلیل هم دارم

گرفته لهجه ی روضه زبان من دهنم

بر لشکر کفر ؛ چیره ات باید خواند

یا امام هادی 

بر لشکر کفر ؛ چیره ات باید خواند

خورشید به شام تیره ات باید خواند

درس ادب و ولایت و  تقوا را

در جامعه ی کبیره ات باید خواند

کاش فردای قیامت گریه های کودکی

یا حسین

کاش فردای قیامت گریه های کودکی 

جزو آمار بکاء روضه ات گردد حساب 

گیرم هزار کعبه خدا خلق می نمود

گیرم هزار کعبه خدا خلق می نمود 
چنگی به دل نمیزد اگر کربلا نداشت

منت خدای را که مرا صاحبم حسین

منت خدای را که مرا صاحبم حسین
حتی میان جو مجازی رها نکرد...!

رفت حاجی به طواف حرم و باز آمد

حسین جان
رفت حاجی به طواف حرم و باز آمد
ما به قربان تو رفتیم و همانجا ماندیم

من که شاعر نیستم اما دم تو یا رضا

من که شاعر نیستم، اما دم تو یا رضا
لال مادرزاد را حتی غزلخوان می کند

السلام علیک یا علی بن موسی الرضا المرتضی

ما بی سلیقه ایم تو حاجات ما بخواه

یا صاحب الزمان 

ما بی سلیقه ایم تو حاجات ما بخواه
ورنه گدا مطالبه ی آب و نان کند

به هوای حرمش می گذرد ایامم

به هوای حرمش میگذرد ایامم
کوه دردم که کند نام حسین آرامم...

چندیست هوای چشم من بارانی ست

چندیست هوای چشم من بارانی ست
هر خشت دلم بیانگر ویرانی ست
بیماری دوری از خراسان دارم
تجویز پزشک من، حرم درمانی ست!

گریه آباد شدم خانه ات آباد حسین

گریه آباد شدم خانه ات آباد حسین

به دو صد درّ و گهر دیده ی تر نفروشم

زندگی بی نمک روضه ی تو شیرین نیست

نمک شور تو بر کوه شکر نفروشم

نفس باد صبا مشک فشان هم بشود

نفس باد صبا مشک فشان هم بشود 

باز عطر حرمت، رونق عطاری هاست

ایرانیم اما به خدا دوست ندارم

ایرانیم اما به خدا دوست ندارم

جز کرب و بلای تو وطن داشته باشم...

الدواء عند الحسین و الشفاء عند الحسین

الدواء عند الحسین و الشفاء عند الحسین

بهر درمان یافتن دست از دوا باید کشید

رو به قبله کردن ما بین قبر انصاف نیست

صورت ما را به سمت کربلا باید کشید

عاشقان بی کفن ها، با کفن بیگانه اند

بعد مردن روی ما یک بوریا باید کشید