ما همه بیمارهای دوری از شش گوشه ایم

حسین جان

ما همه بیمارهای دوری از شش گوشه ایم 

بین هیئت ها ز یکدیگر عیادت می کنیم 

کسی که پیرهن عشق تو به تن نکند

حسین جان 

کسی که پیرهن عشق تو به تن نکند 

به صد کفن اگر آید به حشر عریان است 

در لیلة الرغائب محتاج نور عینیم

در لیلة الرغائب محتاج نور عینیم 

عمری ست خانه زاد ارباب عالمینیم

گفتند اگر که حاجت دارید وقتش آمد 

گفتیم بی قرار شش گوشه ی حسینیم 

ای یار ز دیده گشته غائب برگرد

ای یار ز دیده گشته غائب برگرد

ای هجر تو اعظم مصائب برگرد 

امشب ز خدا فقط تو را می خواهم 

ای حاجت "لیله الرغائب" برگرد 

از درد زمانه ی فلج می خوانم

از درد زمانه ی فلج می خوانم 

از ساحت آخرین حجج می خوانم 

در خلوت "لیلة الرغائب" آری 

"عجل لولیک الفرج" می خوانم 

مانند مزار مادرش گم شده است

آن زینب او عزیز مردم شده است

این فاطمه اش ملیکه ی قم شده است

افسوس که نام اُم کلثوم فقط

مانند مزار مادرش گم شده است

یا باقرالعلوم کلید دعا تویی

یا باقرالعلوم کلید دعا تویی

آقای بی حرم ، حرم قلب ما تویی 

تاریخ را ورق زدم و دیدم از قضا 

همبازی سه ساله ی کرب و بلا تویی 

ما سینه زدیم و بی صدا باریدند

ما سینه زدیم و بی صدا باریدند

از هر چه که دم زدیم ، آنها دیدند

ما مدعیان صف اول بودیم

از آخر مجلس ، شهدا را چیدند

چه نام مرثیه واری ست مادر پسران

چه نام مرثیه واری ست مادر پسران

برای مادر تنهای بی پسر شده ای 

ما مرده و ای کاش که جانی برسد

ما مرده و ای کاش که جانی برسد

در پیری مان نه ، در جوانی برسد

آن روز برای شیعیان نوروز است

کز مرقد فاطمه نشانی برسد

حیدر پدر معنوی این دنیاست

حیدر پدر معنوی این دنیاست

پس مادر مهربان عالم زهراست

عید آمده است و بهترین مهمانی

پرسیدن احوالِ پدر مادرهاست

یا فاطمه پرواز پر و بال من است

یا فاطمه پرواز پر و بال من است

یا فاطمه یا محول الحال من است

تا کی من و هفت "سین" تکراری ؟ نه !!

"ی ا ف ا ط م ه" هفت حرف امسال من است

مؤمن ز دل امیدوارش پیداست

مؤمن ز دل امیدوارش پیداست

از حال دعای انتظارش پیداست

یا فاطمه گفتیم که باران آمد

سالی که نکوست از بهارش پیداست

از سفره ی عشق لقمه نانی داریم

از سفره ی عشق لقمه نانی داریم

صد شکر هنوز هم توانی داریم

از گرد و غبار قلبمان آکنده ست

ما فاطمیه خانه تکانی داریم

به غیرت علی قسم ، که فخر زن حجاب اوست

به غیرت علی قسم ، که فخر زن حجاب اوست 

به جای دیده‌های شوم نظاره‌ ی خدا به اوست

یا زهرا

صد شکر که ما شیعه ی مولا هستیم

صد شکر که ما شیعه ی مولا هستیم

مـوجـیـم که در پـنــاه دریا هستیم

پـرسـند اگـر روز قـیامـت از مـا

گوییم همه نوکر زهرا هستیم

ما هم سر سال فاطمیه داریم

ما هم سر سال فاطمیه داریم 

هم آخر سال فاطمیه داریم 

از این سر سال و آن سرش معلوم ست 

«سر» تا «سر» سال فاطمیه داریم 

محبوب رضاست هر که دل ریش تر است

محبوب رضاست هر که دل ریش تر است

از کــــــــــعبه صفای این حرم بیشتر است

اینجاست طــــــــــبیبی کـــــــه ندارد نوبت

هــــــــر دل که شکسته تـر بود پیشتر است

عده ای مشغول تحصیلند در شهر نجف

عده ای مشغول تحصیلند در شهر نجف 

بحث مستی زیر ایوان از دروس حوزوی ست 

یک به یک ما را قیامت پیش خود جا می دهند

یک به یک ما را قیامت پیش خود جا می دهند 

بی نظیر است این وفای بچه های فاطمه

سجده ها بین نمازم سخت طولانی شده

سجده ها بین نمازم سخت طولانی شده 

چون گرفتم از کسی سوغات ؛ مهر کربلا 

از ضریحت خوشه ی انگور بیرون آمده

یا امیرالمومنین 

از ضریحت خوشه ی انگور بیرون آمده 

میوه ی بیرون زده از باغ ؛ حق عابر است 

از گدایان شما هم می شود دنیا گرفت

یا ثامن الحجج 

از گدایان شما هم می شود دنیا گرفت 

من نیازت دارم آقا روز محشر بیشتر 

جا مانده ایم و شرح دل ما خجالت است

جا مانده ایم و شرح دل ما خجالت است 

زائر شدن ؛ پیاده ؛ یقینا سعادت است

ویزا ، بلیط ، کرب و بلا مال خوب هاست 

سهم چو من پیامک "هستم به یادت" است 

گمان مکن که حسن بی ضریح و بی حرم است

گمان مکن که حسن بی ضریح و بی حرم است 

کریم آل عبا هرچه هست می بخشد 

باز این دل آواره ی شیدا و "حسن"

باز این دل آواره ی شیدا و "حسن"

یک نوکر بیچاره ی رسوا و "حسن"

شکی نبود که همزمان خلق شدند

هر سه لغت 'کریم'و 'آقا' و "حسن" 

گذرم بر در میخانه ی مهتاب افتاد

گذرم بر در میخانه ی مهتاب افتاد 

در سرم عطر خوش سیب و می ناب افتاد 

تا که دیدم همگان ذکر حسن می گویند 

باز هم مثل همیشه دهنم آب افتاد

عمه جان تذکره ها را ز کرم امضا کن

عمه جان تذکره ها را ز کرم امضا کن 

تا مجانین تو بی سر بروند سوی بهشت 

یا زینب 

هوای جنت اعلی به سر زده من را

حسین جان 

هوای جنت اعلی به سر زده من را 

برای دفـــع هـــوا کربـــلا ببر من را

در کارِ عشق دوری و هجران به ما رسید

یا صاحب الزمان

در کارِ عشق دوری و هجران به ما رسید

یوسف که رفت غُصّه ی کنعان به ما رسید!

از ما همیشه دردسر ما به تو رسید

از تو همیشه رحمت و احسان به ما رسید!

یک بار هم از نیابت ما کربلا برو

توفیق هرچه هست ز جانان به ما رسید...