همچو یک طفل لجوج ، منطق نمی گردد سرم

یا حسین 

همچو یک طفل لجوج ، منطق نمی گردد سرم 

یابن زهرا ، یا بکش ، یا اربعین کرب و بلا 

هر زمان خورده ام زمین گفتم

هر زمان خورده ام زمین گفتم 

یار بی دستی ام امام رضاست 

به همه گفته ام تو را دارم 

همه ی هستی ام امام رضاست

من گذرنامه ی خود را نسپردم به کسی

من گذرنامه ی خود را نسپردم به کسی 

به تو و کودک دلبند تو ایمان دارم 

فاطمه ، کرب و بلا هم نروم شاهد باش 

من به آقایی فرزند تو ایمان دارم

نشناخت قدر رفعت ذات تو را کسی

یا حسین

نشناخت قدر رفعت ذات تو را کسی 

غیر از خدا که گفته منم خون بهای تو

با تربت حسین به «تسبیح» می رسیم

با تربت حسین به «تسبیح» می رسیم 

این تربت حسین عجب بنده پرور است 

سه روز اول مرگم مرا کفن نکنید

سه روز اول مرگم مرا کفن نکنید 

که من غلامم و ارباب بی کفن دارم

یا حسین

تا حشر انقلاب حسین است سربلند

تا حشر انقلاب حسین است سربلند 

در پای خطبه های تو یا زین العابدین

آن لات محل که کوچه ها را می بست

حسین جان 

آن لات محل که کوچه ها را می بست 

با نوکریت چه زود آقا شده است...

نامت جنون خیز است حق دارد موذن هم

یا علی 

نامت جنون خیز است حق دارد موذن هم

وقت اذان با دست خود سر را نگه دارد! 

خواست از هر دو جهانم شود آسوده خیال

خواست از هر دو جهانم شود آسوده خیال 

پدرم بر دهنم تربت ارباب چشاند

یا حسین 

ز خاطرم نرود نعره های مستانه

ز خاطرم نرود نعره های مستانه 

گریز روضه ی ترکی و شور جانانه 

هنوز زمزمه دارم و مانده در ذهنم 

نوای ذاکر مستی که بود دیوانه 

شادی روح سید جواد ذاکر صلوات 

گل های حسین ز تشنگی پژمردند

گل های حسین ز تشنگی پژمردند 

ای خاک تمام کربلا بر سر آب

من دائم البکاء و تو هم دائم الکرم

حسین جان

من دائم البکاء و تو هم دائم الکرم

زیباست اشک چشم گدا داخل حرم 

بین روضه با دَم تو من معطر می شوم

حسین جان

بین روضه با دَم تو من معطر می شوم

بوی اسفندت رکورد ادکلن ها را زده 

دستت همیشه روی سر ما پیاده هاست

دستت همیشه روی سر ما پیاده هاست 

این اربعین به لطف خدا کربلایی ام 

شعر از سرم پرید... دلم پیش موکب است 

این بار چندم است که یخ کرد چایی ام 

در دفتر شعر کربلا این خاتون

در دفتر شعر کربلا این خاتون 

عمریست به ریحانه تخلص دارد

بالای ضریح او چنین حک گشته

در دادن حاجات تخصص دارد 

یا رقیه سلام الله علیها 

ای اجل تکلیف خود با جان ما روشن نما

ای اجل تکلیف خود با جان ما روشن نما 

یا بگیرش بین روضه یا بماند کربلا

بنشین بر لب جوی و گذر عمر ببین

بنشین بر لب جوی و گذر عمر ببین 
من نشستم به لب علقمه و پیر شدم

من پای عشقت مانده ام

حسین جان 

هرکه دارد کیشِ خود ، من پای عشقت مانده ام
سینه ام یاد تنت تا حشر عریان می شود

اذان به ساعت شرعی ِ تـیـغ ابرویت

حسین جان 

اذان به ساعت شرعی ِ تـیـغ ابرویت 

عواقبش خطـر قتل عامِ عُشاق است 

من شاعرم ز روضه فقط حرف میزنم

من شاعرم ز روضه فقط حرف میزنم

بیچاره فرشچیان که به تصویر می کشد 

ما را هنری نیست به جز نوکری تو

حسین جان 

ما را هنری نیست به جز نوکری تو 

تا بوده همین بوده و تا هست همین است 

ما را گدای خانه ی خود کن همین بس است

یا حسین 

ما را گدای خانه ی خود کن همین بس است 

کی گفته ایم حاجی بازارمان کنی 

احمد به روی دست علی را گرفت و گفت

احمد به روی دست علی را گرفت و گفت 

دست کسی نظیرش اگر هست رو کند 

اول تو از پیاله ی هستی چشیده ای

یا علی 

اول تو از پیاله ی هستی چشیده ای

ما نیز خورده ایم ز جام دهانی ات 

قنبر به خود لیاقت قنبر شدن نداشت

افتاد بین جذبه ی قنبر کشانی ات

حافظ خبر نداشت جهان وقف مرتضاست

حافظ خبر نداشت جهان وقف مرتضاست 

از کیسه ی خلیفه سمرقند داده است 

ای که گفتی فمن یمت یرنی

ای که گفتی فمن یمت یرنی

جان فدای کلام دلجویت

کاش روزی هزار مرتبه من 

مردمی تا بدیدمی رویت 

دلتنگ حرم حال و هوایی دارد

دلتنگ حرم حال و هوایی دارد

نزدیک محرم چه نوایی دارد

صد بار بگو داعشیان کور شوند

ایوان نجف عجب صفایی دارد

من اهل شهر شمایم دلیل هم دارم

یا حسین

من اهل شهر شمایم دلیل هم دارم

گرفته لهجه ی روضه زبان من دهنم

بر لشکر کفر ؛ چیره ات باید خواند

یا امام هادی 

بر لشکر کفر ؛ چیره ات باید خواند

خورشید به شام تیره ات باید خواند

درس ادب و ولایت و  تقوا را

در جامعه ی کبیره ات باید خواند